artık vakti gelmişti ve kendisini unutmalıydım.
daha samimice söylemek gerekirse silecektim.
doktorlar "ignore et" demişti bu durum için
ama ben, yine de Türkçe'mizin içine etmeden sadece
unutacaktım.
Taksi en iyi çözümdü
Koşarak evden çıktım, kısa sürede nefes nefese kalmıştım
bu hız bile onu hatırlatıyordu
kalp atışım 138 civarındayken
daha fazla aklıma geliyor olması
çileden çıkartıyordu.
Halbuki sadece taksiye binecektim..
İlk sarı kurtarıcıya el kaldırdım
Durdu ve hemen arka koltuğa atladım
Merhaba bile fazlaydı
derken zaman yine durmadı ve aktı
"Merhaba Konak Pier mi yine?"
sorusu tüm senaryoyu delip geçti
elimde eskizler kaldı ve çaresizdim
"evet" dedim
"Bugün de fotoğraf var mı"
derken sarı kahraman kendisini boğmak istediğimin
farkında değildi elbet ..
Sessizliğimi korurken anlayacağını umdum
Yoktum orada, o da yanaşmasa fena olmazdı
Ama birden olan yine oldu, o anlamsız kelimeler
kahramanın ağzından dökülüverdi.
"Bugün sizi başka bir yere götürmek isterdim"
?
"Yani benle değil"
"Çok Pardon yanlış anladınız"
diye devam ederken bakışlarım zaten fazlasıyla konuşuyordu
suskunluğa devam ettim ki merakla kurcuklanmalar da başlamıştı
"Çok güzel bir yer var, ben sizi oraya götüreyim bu sefer, sizi bırakıp işime devam ederim"
Kaşlarım oryantal misali figürden figüre atlarken
Sessizliğim algı aşımına uğramıştı.
"Anlıyorum ki yalnız kalmak istiyorsunuz çünkü" diyen sarı adama
Ne çok konuşuyorsun dememin vakti gelmişti
"Peki gidelim" dedim.
"Biliyordum" dedi ukalaca
Hep bilirler, hep anlarlar, hep onlardır kahraman
kimse de kabul etmez aslında orada olamadığını
Çok ümitsizdim kendisinden ama birden
yasak bir U dönüş yaptı
ve işte budur dedirtti
"Yolumuz biraz uzun"
derken susmuş olmasını tercih ettim
keza param vardı hatta iki katını verebilirdim
susarsa
ama söyleyemedim
Yolda bir ara fark ettim ki hala aklımda
sadece orada kalsa yine başarı
nefesimde, gözümde, yanımda; bazen sol bazen sağ
fark ettirmeden hep orada
izliyor sinsice, yüzünde salak bir ifade ile
fark ettirmese keşke
"geldik" dedi benim sarı'lı kahraman
burası mı diyemedim
peki ya nasıl geri dönebilirim hiç diyemedim
aranmıştım keza
"tecavüz kaçınılmazsa zevk almaya bak" demişler
hiç de iyi etmemişler
"kuyuya düşenin halinden.." olan ata sözünü
tercih ediyorum an itibariye
derken sarılı kahramanda alabildiğine bir sessizlik
"teşekkürler" diyebildim
İndim
Halbuki sadece gidecektim
bir de ne fark ettim ben daha gidemeden gelmiştim
Vardığımı hissettirmeden kendime
bu büyük ödülü yarına saklamaya karar verdim
hayat burada bugün başlıyordu
kaçınılmazdı! olan oldu !
Buradaydım ve artık başka gidecek yer kalmamıştı.Taksiciye el bile salladım
O da pek mutlu mesut ayrıldı, elime de bir kart tutturdu
hepsi yapar
o da farksız
iyi de oldu;
gerekirse arar çağırırım..
Özetle ben geldim halbuki sadece
gidecektim.
Ha bir de o'nu unutmamaya karar verdim
"Ignore edicem" artık
Bıraktım ; Türkçe kendi kendini kurtarsın
fazlasıyla kahraman var bu hayatta, bir ben eksik kalayım
olmaz mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder